IDAWIL
Ik kijk over de rand van het balkon zó in het met grint gevulde ruim van een binnenvaartschip. Jeetje, wat een hoogte! Ida heeft een mooi appartement betrokken in een gloednieuwe woontoren aan de rand van Tilburg.
"Ja Ton", mijmert Ida, "... daar is wat tijd overheen gegaan. Twee jaar geleden hebben we, toen nog met zijn drieën, de keuken al op papier gezet. Hieronder liepen nog de koeien."
De keuken moest in ieder geval een hele wand beslaan. En dan tot aan het plafond. Met brede ladeblokken. Hoge kasten links en rechts. "We wilden alles wit. En zo is het geworden!"
Bijna alles wit. "Maar toen kreeg ik een gele semi-retro SMEG koelkast in het vizier. Hoe mooi zou dan een net zo gele achterwand zijn?"
En bij al dat wit en geel kwamen nog enkele zwarte accenten: de spoelbak en de kraan, de kookplaat en een glazen tussendeur met zwart frame.
"Vijf centimeter bleef er over aan ruimte"
Ida schenkt nog een keer in: "Ton heeft voor mij ook de glazen deur geregeld. Toen ze die kwamen brengen kon ie niet naar boven in de lift. En ook niet via het trappenhuis. Dus de deur ging mee terug naar de leverancier in Franeker."
Nou, ik (Ton van Legimus) wist zeker dat de deur wèl over de trap naar boven kon, dat had ik precies nagemeten. Vijf centimeter bleef er over aan ruimte.
"Ze zijn weer hier heen gereden en met vier man hebben we het gevaarte van 80 kilo behoedzaam bijna 14 verdiepingen omhoog getild."
En nou hangt de glazen schuifdeur hier. Daar is Ida ook superblij mee!"
